NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
حَدَّثَنَا
هَارُونُ
بْنُ عَبْدِ
اللَّهِ حَدَّثَنَا
الْفَضْلُ
بْنُ
دُكَيْنٍ
حَدَّثَنَا
يُونُسُ بْنُ
أَبِي
إِسْحَقَ
عَنْ هِلَالِ
بْنِ
خَبَّابٍ
أَبِي
الْعَلَاءِ
قَالَ
حَدَّثَنِي
عِكْرِمَةُ
حَدَّثَنِي
عَبْدُ
اللَّهِ بْنُ
عَمْرِو بْنِ
الْعَاصِ قَالَ
بَيْنَمَا
نَحْنُ
حَوْلَ
رَسُولِ
اللَّهِ صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
إِذْ ذَكَرَ
الْفِتْنَةَ
فَقَالَ
إِذَا
رَأَيْتُمْ
النَّاسَ
قَدْ
مَرِجَتْ
عُهُودُهُمْ
وَخَفَّتْ
أَمَانَاتُهُمْ
وَكَانُوا
هَكَذَا
وَشَبَّكَ
بَيْنَ
أَصَابِعِهِ
قَالَ فَقُمْتُ
إِلَيْهِ فَقُلْتُ
كَيْفَ
أَفْعَلُ
عِنْدَ
ذَلِكَ جَعَلَنِي
اللَّهُ
فِدَاكَ
قَالَ
الْزَمْ بَيْتَكَ
وَامْلِكْ
عَلَيْكَ
لِسَانَكَ
وَخُذْ بِمَا
تَعْرِفُ
وَدَعْ مَا
تُنْكِرُ وَعَلَيْكَ
بِأَمْرِ
خَاصَّةِ
نَفْسِكَ
وَدَعْ
عَنْكَ
أَمْرَ
الْعَامَّةِ
Abdullah b. Amr b. el-As
(r.a.) şöyle demiştir;
Biz Rasûlullah
(s.a.v.)'in etrafında (toplanmış) oturuyor iken (o) fitneden bahsedip şöyle
buyurdu:
"İnsanları;
ahidleri karışmış, emanetleri azalmış ve şöylece - parmaklarını biribirine
soktu- olmuş bir halde gördüğünüz zaman..." Ben kalkıp:
"Allah beni sana
feda kılsın o zaman ne yapayım?" dedim:
"Evine kapan,
dilini tut, hak bildiğini al, kötü gördüğünü bırak. Kendine ait işlere sarıl,
ammeye ait işleri terk et." buyurdu.
İzah:
îbn Mace, filen; Ahmed
b. Hanbel II, 162, 212, 220, 221.
Bu hadis aşağı yukarı
önceki hadisin aynıdır. Fitnenin yayılıp ve nasihatin fayda vermediği, emri
bi'1-marûf ve nehy'i ani'l-münkerin kâr etmediği bir zamanda insanın kendi
şahsi ile meşgul olup başkalarını terketmesinin caiz olduğuna delâlet
etmektedir.
Avnü'l-Ma'bud müellifi;
"Bu, kötüler çoğalıp iyiler azaldığı zaman emri bi'1-ma'ruf nehyi ani'l
münkeri terketmeye ruhsattır" der.